Γράφει ο αθλητικογράφος Κώστας Λύτρας
Υπάρχουν μερικά πράγματα που λέμε ότι άμα δεν τα δούμε δεν τα πιστεύουμε. Το ίδιο ίσχυε και για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες που μας διηγούνταν κάποιοι που έμειναν με το παράπονο ότι η μπάλα δεν έμπαινε μέσα.
Ε, αφού είδαμε και το κυριακάτικο παιχνίδι στο Μακροχώρι με τον Καραϊσκάκη φαίνεται ότι τα έχουμε δει όλα. Η απίστευτη υπεροχή του Καραϊσκάκη που επέφερε μεν ένα τσουβάλι ευκαιρίες για γκολ, που όμως έμειναν στο....αχ των φιλάθλων, πλην όμως την ισοπαλία και τον βαθμό πήρε η Ένωση Αποστόλου Παύλου στο Μακροχώρι, εκμεταλλευόμενη την αστοχία των παικτών της ΑΕ Καραϊσκάκης και κάνοντας τους ανθρώπους της γηπεδούχου ομάδας να τσιμπιούνται στο τέλος της συνάντησης για τον ανεπάντεχο βαθμό που πήραν.
Η σαρωτική υπεροχή του Καραϊσκάκη μεταφράστηκε σε αμέτρητες ευκαιρίες, που είτε ελέω άμυνας, είτε λόγο αστοχίας έμειναν στην απλή αναφορά της φάσης που δεν είχε ευτυχή για την ομάδα κατάληξη. Απέναντι σ΄ αυτόν τον συναγωνισμό των χαμένων ευκαιριών οι γηπεδούχοι είχαν να επιδείξουν μόνο ένα σουτ στο 39' του Βούλγαρη έξω από την περιοχή που μπλόκαρε ο Καραγκούνης.
Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στην πλευρά της ΑΕ Καραϊσκάκης που έχουν να λένε και για τα κλειστά μάτια του διαιτητή στις φάσεις που η μπάλα κτυπούσε στα χέρια των παικτών της γηπεδούχου ομάδας μέσα στην περιοχή ,αλλά και την ανατροπή του Παπανίκου που θεώρησε ότι έκανε θέατρο.
Δύο περιπτώσεις την ώρα που το αποτέλεσμα κυμαινόταν στα επίπεδα της λευκής ισοπαλίας και φυσικά πολλά θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει όσον αφορά την εξέλιξη της συνάντησης. Πλην όμως αυτές οι διαιτητικές αβλεψίες (με αρκετή επιεική χαρακτηρισμό) να χαθούν μέσα στην δίνη των πολλών και σημαντικών ευκαιριών που δημιούργησε και κατάφερε να χάσει η ΑΕ Καραϊσκάκης.
Ευκαιρίες που όχι απλώς δεν θα άφηναν τον Καραϊσκάκη να φύγει με τους βαθμούς της νίκης, αλλά αντίθετα θα του είχαν χαρίσει και μια σπουδαία και επιβλητική νίκη στο Μακροχώρι. Η σκηνική παρουσία των δύο αντιπάλων έπειθε τους φίλα προσκείμενους στην ΑΕ Καραϊσκάκης ότι κάποια στιγμή θα χανόταν η γκίνια των παικτών του που μέχρι τότε ευνοούσε τους αντιπάλους του και κάτι θα γινόταν μιας και η ποιοτική διαφορά ήταν εμφανής στον αγωνιστικό χώρο.
Οι ευκαιρίες βγήκαν από τον Καραϊσκάκη όμως εκείνο που έλειπε ήταν η ολοκλήρωσή τους. Στο 7',στο 8',11', 13', 16',η ανατροπή του Παπανίκου στο 20',26',45'δοκάρι με τον Καβαλλάρη, 48', 55', 57', 63', 65', 74', 80', 86', 88', 90'σουτ του Αβραμίδη δοκάρι και άουτ μια ακόμη ευκαιρία του Καραϊσκάκη να προσθέτει το κερασάκι στην τούρτα των χαμένων ευκαιριών.
Η αναφορά και μόνο των παραπάνω ευκαιριών πείθει για τη ''μαγική εικόνα'' που δημιουργήθηκε με βάση την παρουσία των δύο ομάδων μέσα στο γήπεδο. Το ζύγι έγερνε μονόπατα υπέρ του Καραϊσκάκη στη σύγκριση των δύο αντιπάλων, σε ευκαιρίες, σε τρέξιμο, σε ποιότητα, σε έμπνευση Υστερούσε μόνο σε έναν ,αλλά σημαντικό παράγοντα, στην επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα.
Η ΑΕ Καραϊσκάκης σε ρόλο ιδανικού αυτόχειρα κατάφερε να χάσει δύο πόντους μέσα από τα χέρια της. Η ομάδα έτρεξε, έβγαλε τις φάσεις πλην όμως έχασε ευκαιρίες από αυτές που δεν χάνονται και όταν συμβαίνει αυτό, σίγουρα στοιχίζουν. Αν κάποιος μίλαγε για τη σαρωτική επιτυχία του Καραϊσκάκη δεν θα ήταν εκτός πραγματικότητας με την προϋπόθεση όμως ότι οι συνθήκες διεξαγωγής θα ήταν κανονικές και δεν θα είχαν να κάνουν με κάτι εξωπραγματικό.
Η γοητεία όμως της στρογγυλής θεάς επιφύλασσε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι που είχε να κάνει με την τύχη της ομάδας και όχι τις ικανότητες...
