Η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες που υπέγραψαν την συμφωνία αυτή και πλέον μέσω αυτής θα συμβάλλει στην προστασία και διατήρηση του περιβάλλοντος. Ειδικότερα, στην Συμφωνία του Παρισιού ορίζεται για τα κράτη ότι θα αυξηθεί η ικανότητα προσαρμογής στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, θα μειωθούν οι ρύποι του διοξειδίου του άνθρακα (CO2), θα καταβληθούν οικονομικοί πόροι για το περιβάλλον, θα διατηρηθεί η μέση θερμοκρασία του πλανήτη σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα (περί το 1900) κάτω του ορίου των 2 °C και θα γίνει προσπάθεια να μην ξεπεραστεί το όριο των 1,5 °C. Αυτή την στιγμή ήδη ο πλανήτης είναι κατά 1,2 °C πιο θερμός σε σχέση με το 1910 και προβλέπεται από τους επιστήμονες μέσα στις επόμενες δεκαετίες ότι θα φτάσει τους 1,5 °C.
Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, πως τα κράτη καθυστέρησαν να δράσουν για να επιτευχθεί μια τέτοια παγκόσμια συμφωνία και πως οι στόχοι είναι πιθανόν να είναι σε λίγα χρόνια ξεπερασμένοι και να μην επιτευχθεί έγκαιρα ο στόχος περιορισμού των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, κάτι το οποίο απευχόμαστε όλοι. Παρόλα αυτά η ένωση όλων των κρατών και η δέσμευσή τους προς την επίτευξη ενός κοινού στόχου είναι μοναδική στην ιστορία, που όσο και αν άργησε να έρθει σηματοδοτεί μια στιγμή ορόσημο για την ανθρωπότητα. Η ένωση των ανθρώπων για να διασφαλίσουν την ακεραιότητα του πλανήτη, που θα παραδώσουν στις επόμενες γενιές, μέσα από την προστασία του περιβάλλοντός του, δίνει μια νέα δυναμική στα περιβαλλοντικά ζητήματα και στην άμεση συνεργασία μεταξύ των λαών.
Η Συμφωνία απέκτησε ισχύ από τις 4 Νοεμβρίου του 2016, γεγονός που επισκιάστηκε μια εβδομάδα αργότερα από την εκλογή του 45ου Προέδρου των ΗΠΑ DonaldTrump, ο οποίος έχει πάρει θέση κατά της κλιματικής αλλαγής, είναι υποστηρικτής των πετρελαιοβιοχανιών και πιστεύει σε οικονομική ανάπτυξη περασμένων δεκαετιών, που δεν λάμβαναν καθόλου υπόψιν τους το περιβάλλον. Το ζήτημα με αυτή την πολιτική στάση είναι ότι μετά την Κίνα με παραγωγή 10,5 γιγατόνων CO2 το έτος (περίπου 30% των παγκόσμιων εκπομπώνCO2),οι ΗΠΑ με παραγωγή 5,3 γιγατόνωνCO2 το έτος (περίπου 15% των παγκόσμιων εκπομπώνCO2), είναι η 2η μεγαλύτερη παραγωγός χώρα διοξειδίου του άνθρακα (CO2) σε όλο τον κόσμο, αέριο που είναι υπεύθυνο για την υπερθέρμανση του πλανήτη και για την κλιματική αλλαγή. Στην Εικόνα 1 μπορεί να δει κανείς την λίστα με τις 40 πρώτες παραγωγούς χώρες παγκοσμίως με τις συνολικές ετήσιες ποσότητεςCO2, που παρήγαγαν για το 2013 σε γιγατόνους (GT).
Συνεπώς, φαίνεται από τα στοιχεία η σπουδαιότητα των ΗΠΑ για το μέλλον του πλανήτη και για την αποδοτική αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής για να επιτευχθεί μια πάγια παγκόσμια λύση για το περιβάλλον, που θα εφαρμοστεί απρόσκοπτα. Στην περίπτωση που οι ΗΠΑ αποφασίσουν να ακυρώσουν την συμφωνία του Παρισιού, η Κίνα αμέσως θα ακυρώσει το δικό της κομμάτι της συμφωνίας και αυτομάτως η συμφωνία ακυρώνεται επίσημα και ουσιαστικά, ακόμα και αν τα υπόλοιπα κράτη αποφασίσουν να την τηρήσουν, καθώς θα είναι πλέον αδύνατον να επιτευχθούν οι στόχοι της. Άρα η ιστορική βαρύτητα των αποφάσεων του Προέδρου των ΗΠΑ γύρω από το ζήτημα είναι καίρια και ουσιώδης για το μέλλον του πλανήτη μας και για το αν τελικά τα παιδιά μας θα έχουν την δυνατότητα να ζήσουν σε ένα περιβάλλον, που θα είναι μεν πληγωμένο, αλλά θα έχει αρχίσει να θεραπεύεται ή σε ένα περιβάλλον, το οποίο θα διαφέρει ραγδαία από την τωρινή πραγματικότητα. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η Βόρεια Αμερική είναι από τις περιοχές τις Γης, που επηρεάζεται εντονότερα από την κλιματική αλλαγή, οπότε η οποιαδήποτε επιδείνωση θα επηρεάσει άμεσα και έντονα τις ζωές των ανθρώπων της αμερικάνικης ηπείρου, όπως και όλο τον πλανήτη.
Σε αυτό το σημείο πριν ολοκληρωθεί αυτό το άρθρο αξίζει να παρουσιαστούν στην Εικόνα 2 ορισμένες σημαντικές ανωμαλίες-γεγονότα της κλιματικής αλλαγής για το 2015, που βασίστηκαν σε στοιχεία του NOAA και να σημειωθούν τα επίσημα στοιχεία της NASAγια την επίδραση της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη. 
Τα στοιχεία αυτά της NASA, που προδίδουν αυτή την επίδραση είναι ότι η μέση παγκόσμια συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα έχει αυξηθεί κατά τουλάχιστον 6% από το 2005, οι πάγοι στην Αρκτική Θάλασσα λιώνουν με ρυθμό 13,3% κάθε δεκαετία, οι πάγοι που λιώνουν στην Γροιλανδία διπλασιάστηκαν από το 1996 έως το 2005 και το νερό στις θάλασσες και στους ωκεανούς έχει αυξήσει την παγκόσμια μέση στάθμη του κατά σχεδόν 18 εκατοστά τα τελευταία 100 χρόνια. Αυτές είναι οι επιδράσεις του ανθρώπου στο περιβάλλον και ο τραγικός απολογισμός των πληγών του πλανήτη, οι οποίες προκλήθηκαν από τις δραστηριότητες του ανθρώπινου είδους, που τώρα μέσω της Συμφωνίας του Παρισιού καλείται να αλλάξει ραγδαία για να αποτρέψει την περαιτέρω καταστροφή της Γης.
Γιώργος Κωστόπουλος, μηχανικός περιβάλλοντος
