Ένας ιστορικός πολιτικός χώρος εξαϋλώνεται; Είναι τόσο εύκολο να εξαφανιστεί; Το μνημόνιο εξαφάνισε επί της ουσίας το ΠαΣοΚ και πολλοί διερωτούνται εάν και η ΝΔ θα πάρει τον ίδιο δρόμο. Η ΝΔ αν και κατέγραψε μια μεγάλη ήττα στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου δεν εξαφανίστηκε.
Δυο μήνες μετά την ιστορική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί πολιτικοί «προφήτες» από το χώρο της κεντροδεξιάς, προφητεύουν το τέλος της ΝΔ. Ο καθένας βλέπει τις εξελίξεις μέσα από τα…«γυαλιά» που φοράει και με βάσει τις δικές του επιδιώξεις, φιλοδοξίες και στόχους.
Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επικαλέστηκε στη συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες, μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. δημοσκόπηση και τόνισε τη διαφορά των είκοσι μονάδων που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ. Είναι εμφανής η προσπάθεια του Μεγάρου Μαξίμου να προβάλλει το επιχείρημα πως η διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης επιτυγχάνει και η ΝΔ, ο βασικός αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ, κατακρημνίζεται.
Υπάρχει μια βασική παραδοχή στην πολιτική επιστήμη: Τα πολιτικά κόμματα μπορεί να εξαφανίζονται, αλλά οι ιστορικοί ιδεολογικοί χώροι, όπως η δεξιά, η αριστερά και το κέντρο, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, ανεξάρτητα από τους πολιτικούς φορείς που τους εκφράζουν.
Τις τελευταίες εβδομάδες ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση στη ΝΔ για την μελλοντική της πορεία, τη στρατηγική και τη φυσιογνωμία της. Η συζήτηση κατά την άποψή μου πρέπει να τεθεί πέρα και πάνω από πρόσωπα, τα οποία έπονται.
Πάνω απ’ όλα η συζήτηση στην κεντροδεξιά αφορά την ιδεολογική της στόχευση και δεν είναι τόσο ζήτημα προσώπων. Εάν δεν ξεκαθαρίσει η ΝΔ τι εκφράζει στη σημερινή εποχή δεν μπορεί να δοθεί απάντηση στο ερώτημα για το ποια πρέπει να είναι η πορεία της.
Όπως και στο ΠαΣοΚ υπάρχει μια εμμονή με την ιδρυτική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, έτσι και στη ΝΔ εμμένουν σχεδόν όλοι στην ανάγκη να επιστρέψουν στην ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Από την στιγμή που ιδρύθηκε η ΝΔ περάσανε τέσσερις δεκαετίες, όπου μέσα σε αυτό το χωροχρόνο υπήρξαν τεκτονικές αλλαγές, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και παγκόσμια. Επίσης κρίσιμος παράγοντας για την αναζήτηση πορείας για την ελληνική κεντροδεξιά είναι ότι δεν ακολούθησε τα ιδεολογικά ρεύματα σκέψης στην Ευρώπη στο συντηρητικό χώρο.
Όταν η ΝΔ, μέλος της οικογένειας του ΕΛΚ, αρνούνταν πεισματικά να δεχθεί ότι είναι κατά βάση ένα συντηρητικό κόμμα, έχανε αυτόματα και την όποια πολιτική νομιμοποίηση να παρακολουθήσει και την ιδεολογική ζύμωση στον «αδελφό» πολιτικό της χώρο.
Εγκλωβισμένη σε μια επαρχιώτικη αντίληψη για την πολιτική, η ΝΔ ως βασικός φορέας και εκφραστής της κεντροδεξιάς, τις δυο τουλάχιστον δεκαετίες, απώλεσε τη δυνατότητα κάθε ουσιαστικής ζύμωσης και όσμωσης σε ιδεολογική βάση με την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά.
Άρα, η ανάγκη να ξαναβρεθεί η ελληνική κεντροδεξιά με την ευρωπαϊκή συντηρητική δεξιά είναι επιτακτική ανάγκη για να κατανοήσει τη θέση της στο νέο πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται και στην Ευρώπη. Μόλις θα γίνει αυτό θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να ξανανταμώσει τους φίλους, ομοϊδεάτες της και στην Ελλάδα, αφού πρώτα όμως κάνει και γενναία αυτοκριτική.
Παρατηρώντας προσεκτικά στα πλαίσια του ρεπορτάζ, το δημόσιο λόγο πολλών κορυφαίων στελεχών της ΝΔ και γνωρίζοντας αρκετές κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους, θεωρώ ότι η ανασύσταση της ΝΔ εάν δεν συνδεθεί με ιδεολογική και πολιτική ανασυγκρότηση του ευρύτερου χώρου της κεντροδεξιάς δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επιβιώσει.
Η ανασύστασή της οφείλει να είναι προϊόν μιας βαθιάς αναγεννητικής διαδικασίας για τον ευρύτερο χώρο, που οφείλει να υποδείξει και να αναδείξει σταδιακά ότι έχει εναλλακτική στρατηγική για το παρόν και το μέλλον του τόπου και προφανώς πρέπει να ξεφορτωθεί άμεσα και τη «μνημονιακή ταυτότητα».
Η ΝΔ ή δεν ξέρω πως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί στο μέλλον, θα έχει την ευκαιρία της και πάλι, εάν καταλάβει ότι πρέπει να γίνει ξανά ένας ισχυρός πόλος στον ευρύτερο χώρο του κέντρου και της κεντροδεξιάς. Αυτό πρέπει να γίνει όχι μόνο με συγκόλληση φορέων και προσώπων.
Πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα πλειοψηφικό πολιτικό οργανισμό με προοπτική και που θα έχει στόχο να ενώσει τις κατακερματισμένες δυνάμεις του χώρου. Παράλληλα θα πρέπει, σε κοινωνικό πεδίο, να ενώσει τις παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις πάνω σε ένα σχέδιο για την Ελλάδα της επόμενης περιόδου και στη βάσει μιας νέας στρατηγικής εθνικής ενότητας.
Αυτό κάλλιστα μπορεί να γίνει σε δυο επίπεδα: με διάλογο κορυφής με όρους πολιτικής συνεργασίας και σε επίπεδο βάσης με τις κοινωνικές δυνάμεις που οφείλει η κεντροδεξιά να εκφράσει πάλι. Εάν δεν υπάρξει από τα κάτω όσμωση και συσπείρωση δυνάμεων στο νέο αναγκαίο φορέα, αλλαγή άρδην των κομματικών δομών, της διάχυσης των κομματικών εξουσιών, όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά και η ανασύνταξη δεν είναι νοητή.
Η ελληνική κεντροδεξιά πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε ιδεολογικό κώμα για επιβάλλεται να ξυπνήσει για το καλό της Δημοκρατίας. Γιατί εκτός από ισχυρή κυβέρνηση, ο τόπος χρειάζεται και ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το vima.gr
