Τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, παρέμεναν αζήτητα, για τρία τουλάχιστον χρόνια, σε αποθήκη Υπουργείου. Και μόλις προ διμήνου έγινε, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του ΣΚΑΪ, γνωστή η ύπαρξή τους, με την μορφή ενός λογισμικού συστήματος καταγραφής των επικίνδυνων αποβλήτων (συμπεριλαμβανομένων και των νοσοκομειακών) που εξέρχονται από τις εγκαταστάσεις παραγωγής και προσωρινής αποθήκευσής τους.

Το θέμα αποκαλύφθηκε σε ευρεία σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο ΥΠΕΚΑ, με αντικείμενο την εξεύρεση λύσης στο τεράστιο πρόβλήμα της παράνομης εναπόθεσης στο περιβάλλον επικίνδυνων βιομηχανικών και νοσοκομειακών αποβλήτων. Στην συγκεκριμένη σύσκεψη μετείχαν και εκπρόσωποι του Τμήματος Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΣΕΒ, που προτίθετο να χρηματοδοτήσει την δημιουργία ενός λογισμού παρακολούθησης της διαδρομής των επικίνδυνων αποβλήτων, από την πηγή, έως την τελική διάθεση και διαχείρισή τους.

Κατά την εξέλιξη της συζήτησης, έκπληκτοι οι μετέχοντας στη σύσκεψη, άκουσαν στέλεχος του Υπουργείου να λέει ότι το σύστημα αυτό, ήδη, υπάρχει. Έδωσε, μάλιστα και συγκεκριμένα, στοιχεία: η δημιουργία του λογισμικού ανατέθηκε το 2007 και παραδόθηκε το 2010. Η εταιρία, μάλιστα, είχε την υποχρέωση, για δύο χρόνια από την παράδοσή του, να το συντηρεί και αναβαθμίζει, με βάση τις ανάγκες που θα προκύπτουν. Πόσο, τώρα, κόστισε το σύστημα αυτό; Περί τα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ.

Κάτι που, φυσικά, πρέπει να ψάξουν οι αρμόδιοι, αφού, σύμφωνα με τους ιδιώτες που θα χρηματοδοτούσαν την δημιουργία του, το κόστος ενός τέτοιου συστήματος δεν υπερβαίνει τις διακόσιες χιλιάδες ευρώ. Το λογισμικό λοιπόν, υπάρχει. Και θα μπορούσε να έχει τεθεί λειτουργία, προκειμένου να αποτρέπονται τα φαινόμενα στα οποία συχνά – πυκνά είμαστε μάρτυρες της ανεξέλεγκτης εναπόθεσης στο περιβάλλον, πάσης φύσεως επικίνδυνων αποβλήτων.

Όπως, τα πρόσφατα περιστατικά νοσοκομειακών αποβλήτων που κάποιοι επιχείρησαν να «πετάξουν» στον ΧΥΤΑ Φυλής, χωρίς ευτυχώς επιτυχία, αφού έγιναν αντιληπτοί από υπαλλήλους του ΧΥΤΑ. Όπως, η παράνομη εναπόθεση νοσοκομειακών αποβλήτων σε κοινούς κάδους απορριμμάτων, δίπλα από βρεφονηπιακό σταθμό. Όπως, εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων που εντοπίζονται διάσπαρτοι ανά την επικράτεια, δίπλα ακόμη και από θερμοκήπια.

Και δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε, ότι όποιες επιτυχίες εντοπισμού και σύλληψης παράνομων μεταφορέων επικίνδυνων αποβλήτων υπάρχουν, οφείλονται αποκλειστικά και μόνο «στον πατριωτισμό» των επιθεωρητών Περιβάλλοντος. Μιας αποδεκατισμένης Υπηρεσίας, χωρίς εξοπλισμό και πόρους, με ελάχιστο προσωπικό, αφού οι όποιες συμβάσεις λήγουν δεν ανανεώνονται, που, μεταξύ άλλων, προσπαθεί:
- να αποτρέψει την ανεξέλεγκτη απόρριψη επικίνδυνων αποβλήτων στο περιβάλλον,
- να αποτρέψει την αυθαίρετη δόμηση και να κατεδαφίσει τα αυθαίρετα που έχουν ανεγερθεί σε προστατευόμενες περιοχές (δάση, αναδασωτέες εκτάσεις, αιγιαλό, αρχαιολογικούς χώρους κα),
- να παρέμβει σε περιπτώσεις καταπατήσεων και γενικώς να προασπίσει την εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.

Κι όλα αυτά, όχι για την στενή γεωγραφική ενότητα του λεκανοπεδίου, αλλά για το σύνολο της επικράτειας. Στο πλαίσιο αυτό, μήπως η Πολιτεία θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την συγκεκριμένη Υπηρεσία με διαφορετικά κριτήρια, από αυτά που εφαρμόζει μέχρι σήμερα;