Περίπου 570.000 τόνοι πλαστικού καταλήγουν κάθε χρόνο στα νερά της Μεσογείου Θάλασσας, που ισοδυναμεί με 33.800 πλαστικά μπουκάλια ανά λεπτό, σύμφωνα με έκθεση της WWF.

Η περιβαλλοντική οργάνωση εκτιμά πως οι μεσογειακές χώρες διαχειρίζονται επιτυχώς μόνον το 72% των πλαστικών λυμάτων τους, με συνέπεια μεγάλες ποσότητες να καταλήγουν εν τέλει στην θάλασσα, και καλεί όλες τις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα.

Η Ελλάδα είναι μία από τις μικρότερες πηγές ρύπανσης. Σε απόλυτους αριθμούς είναι υπεύθυνη για 10.000 τόνους πλαστικού ετησίως ενώ το μερίδιο ρύπανσης που της αναλογεί είναι μικρότερο από το μέγεθος του πλαστικού που παράγει και χρησιμοποιεί.

Ο μεγαλύτερος θύτης είναι η Αίγυπτος, που διοχετεύει στην Μεσόγειο περίπου 250.000 τόνους κάθε χρόνο. Ακολουθεί η Τουρκία, με 111.000 τόνους και την τρίτη θέση καταλαμβάνει η Ιταλία με 40.000 τόνους. Αυτές οι τρείς χώρες είναι υπαίτιες για τα δύο τρίτα του πλαστικού που καταλήγει στην Μεσόγειο.

Οι εννέα χειρότερε ακτές

Η έρευνα της WWF ταυτοποιεί τις εννέα ακτές που έχουν «χτυπηθεί» περισσότερο από την ρύπανση.

Η χειρότερη ζώνη είναι η Κιλικία, στην νοτιοανατολική Τουρκίας, όπου εντοπίζονται 31,3 κιλά πλαστικού ανά χιλιόμετρο. Στην δεύτερη θέση βρίσκεται η Βαρκελώνη, με 26,1 κιλά ανά χιλιόμετρο.

Στην λίστα περιλαμβάνονται το Τελ Αβίβ, το Δέλτα του ποταμού Πο στην βόρεια Ιταλία, η Βαλένθια, η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, το Αλγέρι, ο κόλπος της Μασσαλίας και τη Σμύρνη.

Στην Ελλάδα εντοπίζονται δύο «δευτερεύουσες» πηγές μεγάλης συγκέντρωσης πλαστικών, στην Κέρκυρα και στην Χαλκιδική.

Η οικονομική ζημιά

Εκτός από τεράστια περιβαλλοντική ζημιά, το πλαστικό έχει επιπτώσεις και στην οικονομική δραστηριότητα.

Η WWF υπολογίζει πως το ετήσιο κόστος είναι 641 εκατομμύρια ευρώ. Το μεγαλύτερο βάρος επωμίζεται ο τουριστικός κλάδος, που χάνει 268 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο, ενώ απώλειες υφίστανται και η ακτοπλοΐα και η αλιεία.