Με επιτυχία έγινε η ημερίδα που διοργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Άρτας την Κυριακή 22 Μαρτίου με θέμα «Η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς και ιδιαίτερα στα έργα των μεγάλων οδικών αξόνων».

Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Άρτας, Γάλλιος Γιάννης, στην τοποθέτησή του εκ μέρους του Εργατικού Κέντρου ανέφερε ότι: “ (...) Για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα τα ζητήματα υγείας και ασφάλειας της εργασίας δεν είναι ψιλά γράμματα. Έχουμε κάθε δικαίωμα να γυρνάμε σώοι και αβλαβείς στα σπίτια μας, δεν αποδεχόμαστε το “δουλειά να ναι και όπως να ναι”, δεν αποδεχόμαστε να ζούμε με μειωμένες απαιτήσεις.(...) Σκοπός της ημερίδας είναι να ανοίξουμε το ζήτημα της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων στη βάση συνολικά της «πρόωρης φθοράς της εργατικής δύναμης, στην πρόωρη φθορά της υγείας των εργαζομένων», να αναδείξουμε τη βασική αιτία του προβλήματος που είναι δεν είναι άλλη απο την ανάπτυξη που έχει κίνητρο το κέρδος, την καπιταλιστική ανάπτυξη και μαζί με τα εργατικά σωματεία να αναπτυχθούν δράσεις για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας”

Στην συνέχεια αναφέρθηκε στις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στα οδικά έργα και ιδιαίτερα στο έργο της ΙΟΝΙΑΣ ΟΔΟΥ αναφέροντας ότι “(...)ενω το έργο το έχει πάρει η ΤΕΡΝΑ με τιμές του 2009 δηλ. με το μεροκάματο του εργάτη ναναι κοστολογημένο στα 89 ευρώ ο οικοδόμος αμείβεται ανάλογα την ώρα και με μεροκάματα που φτάνουν δεν φτάνουν τα μισά!! Κομμάτια του έργου έχουν δοθεί σε υπεργολάβους, η εντατικοποίηση φτάνει στο ανθρώπινο όριο με 10ώρα και 12ώρα, τα εργατικά ατυχήματα ειδικά στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας είναι πάμπολα. Άλλωστε έχουμε και την πείρα της Εγνατίας που μόνο στο κομμάτι Θεσπρωτίας – Ιωαννίνων είχαμε 6 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.”

Συνεχίζοντας την τοποθέτηση του αναφέρθηκε στη ανυπαρξία ουσιαστικών ελέγχων από τους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των κανόνων Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας καθώς επίσης και στο προσανατολισμό των ελεγκτικών μηχανισμών που δεν εστιάζει στην εργοδοτική ευθύνη, αντίθετα προωθεί την ταξική συνεργασία.

Επίσης ανέπτυξε ένα πλαίσιο πάλης που ξεκινά από το δικαίωμα στην υγεία και την ασφάλεια, τη σύσταση κρατικού σώματος γιατρών Εργασίας και τεχνικών Ασφαλείας, ενταγμένο στο κρατικό σύστημα Υγείας, με παράλληλη κατάργηση κάθε ιδιωτικής εταιρείας που λυμαίνεται το χώρο, με αγώνα για τη διατήρηση και διεύρυνση του θεσμού των ΒΑΕ, τη κατοχύρωση εργοδοτικής εισφοράς για τον επαγγελματικό κίνδυνο, τη σύσταση Επιτροπής Υγείας και Ασφάλειας σε κάθε χώρο εργασίας.

Τελειώνοντας τόνισε ότι “(...) ο αγώνας για ουσιαστικές λύσεις στα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων και της Υγείας και Ασφάλειας είναι αξεχώριστος από τον αγώνα για τη συνολική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και του κράτους που τη στηρίζει(...). Από τη δική μας δράση, από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας, απο την οργάνωση της πάλης με άξονα την ανάκτηση των απωλειών και τη διεκδίκηση ικανοποίησης των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου εξαρτάται η «σωτηρία» μας, η αξιοπρεπής ζωή, η μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να περάσει η ζωή της εργατικής τάξης σε ανώτερο επίπεδο ευημερίας και όχι να εξαθλιώνεται. Προϋπόθεση η πάλη για ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης όπου όλη η οργάνωση της παραγωγής, της οικονομίας, της κοινωνίας θα έχει ριζικά διαφορετική βάση, τις κοινωνικές σχέσεις εργασίας, τον κεντρικό σχεδιασμό και γι’ αυτό θα μπορεί να έχει στο επίκεντρό του τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και θα εξασφαλίσει όλες τις προϋποθέσεις για την ικανοποίησή τους. Εκεί καταθέτουμε όλες τις δυνάμεις μας και όσες θυσίες χρειαστεί να κάνουμε.”

Κατόπιν πήρε το λόγο η Εύη Γεωργιάδου, μηχανικός Ασφαλείας η οποία υπογράμμισε ότι: “ (...) Τα εργατικά ατυχήματα δεν οφείλονται σε «ατυχία», αλλά στο ότι δεν λαμβάνονται απαραίτητα μέτρα πρόληψης, που θα μπορούσαν να ληφθούν, με βάση το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνικής (...) Ο εξοπλισμός εργασίας, τα μηχανήματα, το σύνολο των εγκαταστάσεων, δεν ελέγχονται και δε συντηρούνται προληπτικά, δε διαθέτουν αναγκαία συστήματα ασφαλείας. Ακόμη και όταν αυτά υπάρχουν, οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται να τα ακυρώνουν «για να βγαίνει γρήγορα η δουλειά». (...) Ενδεικτικό είναι ότι παρ' όλη την ελλιπή καταγραφή, μόνο για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, τα στοιχεία (έως και το 2008 οπότε σταμάτησαν να δημοσιεύονται) δείχνουν ότι κάθε 2 ώρες συνέβαιναν 3 εργατικά «ατυχήματα».

Σύμφωνα με στοιχεία του ΣΕΠΕ, από το 1999 έως το 2012, σχεδόν 1.700 εργαζόμενοι δε γύρισαν σπίτι τους. Δηλαδή, κάθε 3 μέρες ένας εργαζόμενος πεθαίνει από εργατικό «ατύχημα» (στην καταγραφή αυτή εξαιρούνται τα «ατυχήματα» σε εργάτες γης, ναυτεργάτες, εργάτες ορυχείων) (...) Στη σημερινή φάση της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, η επικινδυνότητα στους χώρους δουλειάς έχει αυξηθεί σημαντικά, κάτω από την επίδραση της αύξησης της ανεργίας, της μείωσης των κρατικών δαπανών κοινωνικής πολιτικής, των αναδιαρθρώσεων στην εργασία, της τάσης για φθηνότερη εργατική δύναμη στο έδαφος της ανταγωνιστικότητας και της διασφάλισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.”

Έκλεισε το κύκλο εισηγητών ο Χρήστος Παπαζόγλου, γιατρός Εργασίας, μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, επισήμανε ότι “(...) σήμερα, στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, αναδιαρθρώσεων, ανατροπών, απολύσεων, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και επιμονή από το εργατικό κίνημα, ώστε να μη θεωρηθεί «πολυτέλεια» η προστασία από τους κινδύνους στους χώρους δουλειάς (...) Η επιστήμη και η τεχνολογία δίνουν δυνατότητες πρόληψης και αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου, οι περιορισμοί μπαίνουν όχι από την απουσία λύσεων, αλλά από τον προσανατολισμό της παραγωγής στο κέρδος (...)

Οι εργαζόμενοι επομενως δεν πρέπει να υποχωρήσουν, δεν πρέπει να παραιτηθούν από τις σύγχρονες ανάγκες τους, να μην υποχωρήσουν στον εκβιασμό που θέτουν όλο και πιο οξυμένα οι καπιταλιστές, δηλαδή ή ανεργία ή μια δουλειά, έστω και με τους χειρότερους όρους εργασίας.”

Ακολούθησε συζήτηση με τους παρευρισκομένους εργαζόμενους διαφόρων κλάδων εργασίας και τοποθετήσεις απο τους Μ. Κατσιγιάννης Πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Αγρινίου και μέλος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, Σ. Γκίκας Πρόεδρος του συνδικάτου Οικοδόμων Θεσπρωτίας, Σ. Μανούσης μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων και της διοίκησης του συνδικάτου Οικόδομων Ιωαννίνων, Παπασπύρου Πάνος μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Άρτας που μετέφεραν την εμπειρία τους, τα προβλήματά τους, από τους δικούς τους χώρους εργασίας.