Σαράντα χρόνια είναι πολλά και σίγουρα αρκετά για να αποτιμηθεί μια ιστορική περίοδος. Ο απολογισμός για την κοινωνία των πολιτών και το θετικό η αρνητικό πρόσημο είναι το ζητούμενο γιατί τα κόμματα ως θεμελιώδη κύτταρα της δημοκρατίας υπάρχουν για να υπηρετούν τον λαό. Και σύμφωνα με τις επιταγές του Συντάγματος κάθε εξουσία πηγάζει από τον λαό και ασκείται για τον λαό.
Ο αντικειμενικός ιστορικός του μέλλοντος θα αξιολογήσει την περίοδο της μεταπολίτευσης και θα απονείμει «τα τω καίσαρος τω καίσαρι». Για τα «έργα και τις ημέρες» όμως και την υπαρξιακή διάσταση του ΠΑΣΟΚ αυτοί που θα αποφανθούν είναι πλέον η βάση και τα μεσαία στελέχη της παράταξης και αυτήν την φορά θα κρίνουν πολύ αυστηρά πολιτικές που πλήγωσαν τους πολίτες, νοοτροπίες που κόστισαν ακριβά και κυρίως πρόσωπα που αποδείχτηκαν κατώτερα των περιστάσεων. Και είναι αυτά που μέσα από αυστηρή αξιολόγηση θα αποφανθούν για την μελλοντική πορεία της παράταξης.
Στις 3 Σεπτέμβρη σίγουρα δεν θα ήμαστε εκεί μόνο για να γιορτάσουμε μια ιστορική επέτειο. Αφουγκραζόμενοι τον θυμό, την οργή και την αγανάκτηση της κοινωνίας και βιώνοντας και εμείς οι ίδιοι την δυσοίωνη και ζοφερή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει θα προσέλθουμε με περίσκεψη, περισυλλογή και έντονο προβληματισμό για το τι μέλει γενέσθαι.
Η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη του 1974 δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια συμφωνία κυρίων που την συναποδέχτηκαν όλοι όσοι βρέθηκαν στην μικρή αίθουσα του monsenier αλλά και των χιλιάδων στελεχών που ήταν νοερά εκεί για μια ειρηνική, συντεταγμένη και καλά συντονισμένη από τον μεγάλο ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης Αντρέα Παπανδρέου πορεία προς τον λαό.
Ήταν όμως και ένα συμβόλαιο τιμής με τον λαό που λίγες μέρες μετά επικυρώθηκε με ένα ελπιδοφόρο και πολλά υποσχόμενο για την συνέχεια 13,25%. Ένας λαός που για επτά χρόνια είχε βρεθεί στο περιθώριο βιώνοντας αποκλεισμό, φτώχεια, στερήσεις, χαμηλό βιοτικό επίπεδο, διώξεις, φοβικά σύνδρομα και στέρηση των δημοκρατικών ελευθεριών πάσχιζε για ανατροπές και ριζοσπαστικές αλλαγές.
Γοήτευσαν τον λαό οι σαφείς δεσμεύσεις για δημιουργία θεσμών λαϊκής συμμετοχής, δημοκρατική ολοκλήρωση, κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική απελευθέρωση, ισονομία, ισοτιμία, ισοπολιτεία, ισηγορία, ελευθεροτυπία, αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και ανθρωποκεντρικές πολιτικές που θα συνθέτουν ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος. Στην κοσμοθεωρία και την οραματική τους διάσταση οι αρχές και οι αξίες της διακήρυξης θα μπορούσαν να είναι και σήμερα επίκαιρες αν και τίποτε δεν είναι όπως τότε.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί τότε την επέλαση των τηλεπικοινωνιών, του διαδικτύου και της σύγχρονης τεχνολογίας που έφεραν ριζικές αλλαγές στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι; Ούτε επίσης περνούσε από την σκέψη κανενός ακόμη και του πλέον καχύποπτου η τραγική εξέλιξη με το δημοσιονομικό χρέος, τα ελλείμματα και την κατάρρευση του οικοδομήματος που όλοι σήμερα βιώνουμε.
Αυτό όμως που κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ήταν η ανύπαρκτη παρουσία και στάση πολλών αυτοαποκαλούμενων κορυφαίων και ιστορικών στελεχών που αποδείχτηκαν επιλήσμονες και στιγμάτισαν την παράταξη. Στελέχη που ο Αντρέας και το ΠΑΣΟΚ τους άνοιξαν διάπλατα δρόμους και ορίζοντες αλλά αυτοί γοητεύτηκαν από τα φώτα της εξουσία και λοξοδρόμησαν στην πορεία. Ευτελιζόταν με το να συναγελάζονται στα κότερα με τους εφοπλιστές και σε κοσμικές δεξιώσεις στα βόρεια προάστια.
Αδιαφορούσαν για τον λαό και τα προβλήματά του και εξαντλούσαν την δράση τους σε συζητήσεις γύρω από την προσωπική τους πορεία στα καφέ και στα μπιστρό του Κολωνακίου και στα πιάνο ρεστοράν των βορείων προαστίων. Τους ήξερε καλά ο Αντρέας και γι’ αυτό ακόμη και στις τελευταίες του στιγμές δεν ενέδωσε στις παραινέσεις των αυλικών και ουδέποτε βγήκε ο «λευκός καπνός» από το Ωνάσειο που θα έδειχνε τον Άκη.
Είχε βαθιά μέσα του την συναίσθηση της ευθύνης και δεν έχρισε ούτε Άκηδες, ούτε κομματικά ιερατεία, ούτε στους αυτοαποκαλούμενους προεδρικούς αλλά και ούτε την συντηρητική αντίληψη της οικογενειοκρατίας. Έδωσε το χρίσμα στις δημοκρατικές διαδικασίες. «Τους έκανα κόμμα απάντησε τότε στον Αντώνη Λιβάνη. Ας προσφύγουν στις διαδικασίες για να ορίσουν διάδοχο».
Ήξερε ότι θα ακολουθήσει μια διαλυτική περίοδος επιγονισμού και ανούσιων σκιαμαχιών, πίστευε όμως βαθιά μέσα του ότι στο οργανωμένο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν χιλιάδες στελέχη κυρίως από την νέα γενιά που μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες θα έρθουν στο προσκήνιο. Αυτοί δηλ. που το μέλλον τους αφορά και τους ανήκει και πρέπει να χαράζεται με τις δικές τους ιδέες, αρχές και αξίες. Σε αυτούς σίγουρα ήλπιζε και προσδοκούσε όταν έλεγε ότι «το ΠΑΣΟΚ έρχεται από μακριά και θα πάει πολύ μακριά».
Οι συζητήσεις για την νέα κεντροαριστερά δεν μπορούν να έχουν τύχη αν δεν στοχεύουν σε προγραμματικές συγκλίσεις για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Και από ότι διαφαίνεται στις συναντήσεις απουσιάζει η συζήτηση για την αναδιάρθρωση και την βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, για ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, την ανεργία, την βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, την φοροδιαφυγή και ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, την κατάσταση στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια και τις πολιτικές για την θεσμοθέτηση ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους.
Εμείς ζητάμε από τον πρόεδρο Βαγγέλη Βενιζέλο να πιάσει τον σφυγμό της βάσης και να θέτει στο τραπέζι των συζητήσεων για τις όποιες συνεργασίες προκύψουν ως αδιαπραγμάτευτο όρο την αυτοτέλεια και την αυτόνομη λειτουργία του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ θα είναι ο βασικός πυλώνας της δημοκρατικής παράταξης γιατί όλοι θεωρούν δεδομένο ότι εμείς θα σηκώσουμε για μια ακόμη φορά το μεγάλο βάρος.
Δεν θέλουμε λοιπόν υποδείξεις από τους γυρολόγους της αριστεράς οι οποίοι περιφέρονται και διαπραγματεύονται την δική τους υπαρξιακή πορεία και στάση. Όσο και αν αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί ορισμένοι που ενοχλήθηκαν από τον σταυρό προτίμησης στις Ευρωεκλογές και λάκισαν γιατί προφανώς διεκδικούσαν τον αυτοδιορισμό τους σε λίστες εκλόγιμων, στην δική μας συνείδηση καταγράφονται σαν ακραία συντηρητικοί άνθρωποι.
Και αυτομολώντας έτσι απλά στην ΔΗΜΑΡ μας έκαναν και υποδείξεις του τύπου «ευτυχώς που υπάρχει η ΔΗΜΑΡ. Αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την ανακαλύψουμε». Πόσο τους πλήρωσε όμως η ΔΗΜΑΡ που τους άνοιξε διάπλατα την πόρτα; Από 6,5% βρέθηκε στο 1,2%. Ούτε ωφελούν οι συναντήσεις με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους γιαλαντζί σοσιαλιστές οι οποίοι εθισμένοι από την εξουσία δημιουργούν ομάδες πίεσης και διεκδικούν ρόλους για να ξεπερνούν και να θεραπεύουν τα υπαρξιακά τους προβλήματα και μόνο. Θέλουμε να σταματήσει επί τέλους αυτή η ανίερη συμμαχία με τον Σαμαρά και την συντηρητική παράταξη. Δεν μπορεί στο όνομα της Εθνικής ευθύνης και του μονόδρομου να ήμαστε εμείς οι κομπάρσοι που χρεωνόμαστε οτιδήποτε αρνητικό συμβαίνει σε αυτή την χώρα και ο Σαμαράς να είναι ο «τζάμπα μάγκας» που κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό.
Ο αείμνηστος Αντρέας έλεγε «η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός. Αν την ασκείς βίαια, καταχρηστικά και χωρίς πρόγραμμα, στρατηγική και καταξιωμένα στελέχη θα σου γίνει μπούμερανγκ». Θέλουμε ο Βαγγέλης Βενιζέλος να μην απεμπολήσει για κανέναν απολύτως λόγο την ιστορική μας διαδρομή και να αντλεί δύναμη από την οργανωμένη βάση του κινήματος. Και να υπολογίζει και να υποστηρίζει με σθένος αυτό που ο ίδιος είπε πρόσφατα «ότι δεν είναι το 8% αυτό που φαίνεται, αλλά η ψυχή του ΠΑΣΟΚ που πάλλεται δυνατά». Εμείς πιστεύουμε ότι η νέα πορεία της παράταξης δεν πρέπει να χαραχθεί βίαια και με εκβιαστικά διλλήματα.
Η μοναδική ελπίδα είναι η ανασυγκρότηση της παράταξης μακριά από λογικές εξουσίας και προσωπικές πολιτικές, αξιολογώντας όλα τα δεδομένα της συγκυρίας, επαναπροσδιορίζοντας τις ιδεολογικοπολιτικές μας αναφορές, οριοθετώντας τις κοινωνικές ομάδες τις οποίες εκφράζουμε και εκπροσωπούμε και αξιοποιώντας το υγιές και δυναμικό στελεχιακό δυναμικό της παράταξης και κυρίως τους νέους.
Αυτούς δηλ. που ανιδιοτελώς και συνειδητά στηρίζουν και δίνουν τις μάχες ως αφανείς ήρωες, δηλώνουν παρών στα δύσκολα και επωμίζονται αγόγγυστα την οργή της κοινωνίας για όσα έπραξαν η δεν έπραξαν κάποιοι άλλοι. Και που σε τελική ανάλυση δεν μπορεί σε μόνιμη βάση να αποφασίζουν άλλοι γι’ αυτούς χωρίς αυτούς.
Και αν κάποτε ο πρόεδρος Βαγγέλης Βενιζέλος αποφασίσει να κινήσει διαδικασίες διαδοχής να είναι συνεπής με τα λεγόμενά του.
Ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να είναι τριαντάρης….
