Το Σεπτέμβριο του 2012, μετά από την αλματώδη αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής έδινε το στίγμα του και έβαζε στο δημόσιο διάλογο τον όρο «μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς».
«Αύριο θα μιλήσετε σε κομματική εκδήλωση που συμπίπτει με την επέτειο ίδρυσης του ΠαΣοΚ, ενώ στις σχετικές αφίσες κυριαρχούν τα συνθήματα του Ανδρέα Παπανδρέου. Τελικά θέλετε να γίνετε το «νέο ΠαΣοΚ» ή μήπως παίρνετε πίσω το αίμα της Αριστεράς» τον ρώτησε ο πολιτικός συντάκτης του Βήματος Άγγελος Κωβαίος και ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν Πρωθυπουργός έδειχνε ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσει:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κορμός του προοδευτικού χώρου. Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς που θα κυβερνήσει τον τόπο για να αποκαταστήσει την κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια του λαού» έλεγε στη συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας στις 2 Σεπτεμβρίου 2012 στο Βήμα της Κυριακής .
Ελάχιστοι θυμούνται εκείνη την αναφορά του Πρωθυπουργού, αλλά έχει την ιδιαίτερη σημασία της, καθώς έχουμε εισέλθει στην τελική ευθεία για την τελική συμφωνία κυβέρνησης και πιστωτών που θα διαμορφώσει και το πολιτικό τοπίο της επόμενης μέρας.
Η παρούσα κυβέρνηση δείχνει, μετά τα όποια λάθη στρατηγικής έγιναν στο πεδίο της διαπραγμάτευσης, ότι επιθυμεί λύση για πολλούς και διαφορετικούς λόγους και δεν εμφανίζεται διατεθειμένη να παραδώσει εύκολα την εξουσία, αν και είχαμε την αφέλεια ορισμένοι, μεταξύ αυτών και ο υπογράφων, πως έχουν άλλο αξιακό πολιτικό κώδικα και θα προτιμήσουν να φθάσουν σε ρήξη.
Ο Αλ. Τσίπρας έχει άλλη στόχευση, όπως προκύπτει από τις συζητήσεις στα ενδότερα της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις περάσει την συμφωνία που θα επιτευχθεί με τους πιστωτές από τη Βουλή με τις ελάχιστες ή μηδαμινές απώλειες σε κοινοβουλευτικό πεδίο, θα έχει μπροστά του καθαρό πολιτικό ορίζοντα.
Ο Πρωθυπουργός δεν έχει μπροστά του καμία εκλογική αναμέτρηση και άρα δεν θα έχει το άγχος που ενδεχομένως να φρενάρει ορισμένες αποφάσεις του. Αυτό το στοιχείο είναι σημαντικό για την στρατηγική του Αλ. Τσίπρα να ηγεμονεύσει στο χώρο της κεντροαριστεράς.
Αυτό προϋποθέτει σταδιακή μετεξέλιξη, κάτι που ενδεχομένως να γίνει, του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα δυτικοευρωπαϊκού τύπου σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Εξάλλου, ήδη βρέθήκε από πολύ νωρίς αντιμέτωπος με την επικίνδυνη δοκιμασία της ενηλικίωσης.
Ο Τόνι Μπλερ, γνωστός για τον «τρίτο δρόμο», άλλοτε Πρωθυπουργός της Βρετανίας και ηγέτης επί χρόνια των Εργατικών, είπε το 1998 σε ένα συνέδριο στην Ουάσινγκτον: «Η παλαιά Αριστερά αντιστάθηκε στις αλλαγές. Η νέα δεξιά δεν θέλησε να τις διαχειριστεί. Εμείς πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτές τις αλλαγές προς όφελος της κοινωνικής αλληλεγγύης και ευημερίας».
Διαφορετικές εποχές, διαφορετικές συνθήκες και διαφορετικά δεδομένα, αλλά με μια κοινή συνισταμένη: τις αλλαγές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει αντιγραφή μοντέλου.
Αυτό όμως δεν αναιρεί την κεντρική επιδίωξη της μετακίνησης από το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς στο ριζοσπαστικό κέντρο, που ήταν ένα βασικό στοιχείο του «τρίτου δρόμου», μαζί με τη νέα μικτή οικονομία, το κοινωνικό κράτος επενδύσεων, κ.α.
Δεν είναι μακριά από αυτά που πιστεύει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, εάν κανείς έχει τη δυνατότητα να συζητήσει μαζί του ή να πληροφορηθεί ορισμένες απόψεις του: Δεν διστάζει να μιλά για την ανάγκη του διπλού εκδημοκρατισμού, της ανανέωσης της δημόσιας διαφάνειας, κ.α.
Ο Αλ. Τσίπρας, κατανοώντας πλήρως το χωροχρόνο και τις έκτακτες συνθήκες που υπάρχουν και αφήνοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας _κατά την προσφιλή φράση του Ανδρέα Παπανδρέου_ τις ιδεοληψίες ορισμένων, έκανε τη στροφή στο ρεαλισμό.
Γι’ αυτό και αμέσως μετά τη συμφωνία θα έχει όλο το χρόνο να προβεί και στις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να προσαρμόσει τις εσωκομματικές ισορροπίες και το συσχετισμό δυνάμεων, πλήρως στα δικά του μέτρα.
Μην λησμονούμε ότι και στην εποχή της παντοδυναμίας του ΠαΣοΚ, ακόμα και στα χρόνια της προεδρίας του Κώστα Σημίτη, υπήρχαν ομάδες που αυτοχαρακτηρίζονταν ως καθαρόαιμες αριστερές (π.χ. τάση με αναφορά στον Τρότσκι) που ασκούσαν κριτική εκ των έσω ενός αστικού κόμματος. Αυτό κάλλιστα μπορεί να γίνει και στο ΣΥΡΙΖΑ: η εσωκομματική αντιπολίτευση θα είναι παρούσα και ισχυρή, αλλά όχι εκτός, αλλά εντός του παιχνιδιού εξουσίας.
Υπό την παραδοχή ότι το πολιτικό σύστημα που οικοδομήθηκε στη μεταπολίτευση κατέρρευσε, λόγω μνημονίου, ο Αλ. Τσίπρας δεν θα αργήσει να κάνει το ποιοτικό πολιτικό άλμα.
Βασικός στόχος του δεν μπορεί παρά να μην είναι, η εδραίωση στο πολιτικό σκηνικό μέσω της ανανέωσης του πολιτικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ και η προβολή μιας σύγχρονης θετικής πολιτικής εικόνας, ώστε να αμβλυνθούν οι πολλές και σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένες προκαταλήψεις τμήματος της κοινωνίας ώστε να αποκτήσει ανοχή και συναίνεση και πέρα από τη δική του εκλογική βάση.
Το συμπέρασμα είναι ότι μέσω της συμφωνίας που έρχεται, ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει με γοργά βήματα, αν και θα υπάρξουν εσωκομματικοί κλυδωνισμοί, αλλά όχι τόσο ισχυροί για να ανακόψουν την πορεία, προς την κατεύθυνση της δυτικοευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας με επιδίωξη τη δημιουργία ενός νέου σύγχρονου μετώπου της κεντροαριστεράς, το οποίο θα αντιμετωπίσει σε δικομματικό πλαίσιο την κεντροδεξιά που ετοιμάζεται λίαν συντόμως να ανασυνταχθεί και αυτή!
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το tovima.gr