Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί και φορείς παρακολούθησαν την εκπαιδευτική και ενημερωτική ημερίδα με θέμα «Σχολικός Εκφοβισμός: Νομικές προεκτάσεις και πρόληψη», που διοργάνωσε το Παρατηρητήριο Πρόληψης Σχολικής Βίας και Εκφοβισμού της Περιφερειακής Διεύθυνσης Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Ηπείρου στα πλαίσια του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας ενάντια στη σχολική βία και τον εκφοβισμό. Η ημερίδα έλαβε χώρα την Τετάρτη με τη συνεργασία, μεταξύ άλλων φορέων, και του Δήμου Αρταίων.
Το μείζονος σημασίας πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού ανέλυσαν στην ημερίδα ο Παιδοψυχίατρος και Υπεύθυνος του ΚΕ.ΠΡΟ.ΝΑ.Π Άρτας, Θεόδωρος Οικονομίδης, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Πρέβεζας, Ευάγγελος Μάστακας και η Συντονίστρια δράσεων του Παρατηρητηρίου Πρόληψης ΣΒΕ, Τατιανή Γκάτσα, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν ο Αντιδήμαρχος Παιδείας, Αθλητισμού και Διά Βίου Μάθησης του Δήμου Αρταίων, Χάρης Παπάζογλου, ο Διευθυντής της Α/θμιας Εκπαίδευσης Ν. Άρτας, Λεωνίδας Γκόρος, καθώς και ο Διευθυντής της Β/θμιας Εκπαίδευσης Ν. Άρτας, Κώστας Δημητρίου.
Ο Αντιδήμαρχος Παιδείας, Αθλητισμού και Διά Βίου Μάθησης του Δήμου Αρταίων, Χάρης Παπάζογλου, τόνισε κατά το χαιρετισμό του στην εκδήλωση «Η σημερινή εκδήλωση που πραγματοποιείται στα πλαίσια του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας ενάντια στη σχολική βία και τον εκφοβισμό, αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς το φαινόμενο αυτό κερδίζει διαρκώς έδαφος τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας. Ο Δήμος Αρταίων είναι πάντα αρωγός και συνεργάτης σε πρωτοβουλίες που έχουν ως στόχο τόσο την πρόληψη όσο και την αντιμετώπιση φαινομένων που αποτελούν απειλή για τη σχολική κοινότητα αλλά και την κοινωνία μας».
Ο Διευθυντής της Α/θμιας Εκπαίδευσης Ν. Άρτας, Λεωνίδας Γκόρος, επεσήμανε κατά το χαιρετισμό του ότι η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση καθώς και τα προβλήματα της οικογένειας επηρεάζουν τα παιδιά, τα οποία ως ιμάντες μεταφοράς, τα διοχετεύουν στο σχολείο με συμπεριφορές ενδοσχολικής βίας αλλά και «ηθικής τρομοκρατίας». Και τόνισε «Δεν είναι δυνατόν οι εκπαιδευτικοί να εθελοτυφλούν μπροστά σε τρανταχτά παραδείγματα σχολικού εκφοβισμού. Έχουμε υποχρέωση και ευθύνη τόσο προς το θύμα όσο και προς το θύτη. Εάν δεν προλάβουμε και δεν προστατεύσουμε το θύμα, αυτό αποκτά άσχημες ψυχολογικές συμπεριφορές που καταλήγουν στην απομόνωση, την κατάθλιψη και ακραίες αντιδράσεις. Παράλληλα, αν δεν προλάβουμε το θύτη, τότε τον ωθούμε να συνεχίσει την παραβατική του συμπεριφορά με όποια κατάληξη μπορεί να έχει αυτό στο μέλλον του».
Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει και ο Διευθυντής της Β/θμιας Εκπαίδευσης Ν. Άρτας, Κώστας Δημητρίου, δηλώνοντας «Ο καθένας από τη θέση του (γονείς, εκπαιδευτικοί, πολιτεία) πρέπει να συμβάλλει στην εξάλειψη του φαινομένου της σχολικής βίας από τα σχολεία. Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, καμία μέρα δεν είναι ήρεμη για μας. Αλίμονο σε αυτόν που κλείνει τα μάτια, η ευθύνη είναι τεράστια. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά στο σχολείο ανυπεράσπιστα, να φοβούνται να εκφραστούν για να μην στοχοποιηθούν από συμμαθητές τους».
Η προσοχή των ακροατών στράφηκε στα λόγια του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πρέβεζας, Ευάγγελου Μάστακα, ο οποίος επεσήμανε κι αυτός με τη σειρά του πόσο σημαντική είναι η πρόληψη του φαινομένου της ενδοσχολικής βίας και ότι, δυστυχώς, έχει αλλάξει προς το χειρότερο η ανοχή του εκπαιδευτικού συστήματος σε κρούσματα ενδοσχολικής βίας τα τελευταία χρόνια.
Ο κ. Μάστακας τόνισε μεταξύ άλλων «Αλήθεια πόση βία υπάρχει στη ζωή των μαθητών σήμερα; Βία, σωματική και λεκτική μεταξύ των μαθητών υπήρχε πάντοτε. Πάντοτε υπήρχαν εκφοβιστές – παλικαράδες μαθητές και πάντοτε ο γυαλάκιας, ο χοντρός ο ζουμπάς, ο ψευδός, το βλίτο, υπέφεραν από τη συμπεριφορά των συμμαθητών τους. Αλλά η βία δεν ήταν αποδεκτή ούτε από τους γονείς ούτε από τους εκπαιδευτικούς στο χώρο του σχολείου που θεωρείτο περιβάλλον ασφαλές, προστατευμένο και οπωσδήποτε ελεγχόμενο από τους εκπαιδευτικούς. Καυγάδες μεταξύ των παιδιών δεν ήταν αποδεκτοί. Όποιος έβριζε έπαιρνε αποβολή. Παράπονο στο δάσκαλο για τη βίαιη συμπεριφορά συμμαθητή σήμαινε ενημέρωση των γονιών του φταίχτη από το σχολείο και, επί υποτροπής, αποβολή. Μερικές γενιές παιδιών έζησαν αυτό το περιβάλλον του σχολείου. Όμως, τα τελευταία 15 χρόνια επικρατεί η αντίληψη ότι η βία έχει αυξηθεί πολύ και πολύ γρήγορα, έχει επεκταθεί σε όλους τους χώρους, έχει και νέες εκδηλώσεις και, σημαντικότερο, ότι δεν ελέγχεται πια από τους εκπαιδευτικούς. Οι αλλαγές που παρατηρούνται δεν αφορούν μόνο στην αύξηση αλλά και στη μορφή της βίας, και στον τρόπο που την προσλαμβάνουν γονείς και εκπαιδευτικοί. Η αντιμετώπιση της βίας στο σχολείο, διεθνώς, επικεντρώνεται στην ευαισθητοποίηση των μαθητών, των δασκάλων και των γονέων: Να πάψουν να δέχονται παθητικά την κατάσταση, να πεισθούν ότι πρέπει και ότι μπορούν να αντιδράσουν οι ίδιοι αποτελεσματικά, να μιλούν χωρίς φόβο για τα προβλήματα, να τα καταγγέλλουν, να απορρίπτουν τις συμπεριφορές βίας. Το ζητούμενο είναι το σχολείο να βοηθήσει, να διδάξει τους μαθητές, όλους τους μαθητές, θύτες-θύματα -αμέτοχους θεατές, πώς να αποκτήσουν τις απαραίτητες δεξιότητες συμπεριφοράς, κοινωνικές και συναισθηματικές για να γίνουν πολίτες που γνωρίζουν πώς να λύσουν τις συγκρούσεις με μη βίαιους τρόπους».
