Δήλωση Περιφερειάρχη Αλεξ. Καχριμάνη για την Ημέρα κατά της Κακοποίησης των Γυναικών
Η 25η Νοεμβρίου καθιερώθηκε το 1981 από τον Ο.Η.Ε. ως Hμέρα κατά της Κακοποίησης των Γυναικών, με αφορμή τον φρικτό θάνατο τριών αδελφών γυναικών που αντιστάθηκαν κατά της δικτατορίας Τρουχίλο στη Δομινικανή Δημοκρατία, σε μια προσπάθεια αφύπνισης, προβληματισμού και κινητοποίησης για την εξάλειψη της βίας που υφίστανται οι γυναίκες.

Σύμφωνα με αναφορές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μία (1) στις τρεις (3) γυναίκες έχει υποστεί κάποια μορφή βίας, η οποία τις πλήττει αδιάκριτα, ανεξάρτητα από την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο, την οικονομική τους κατάσταση. Περιστατικά καταγράφονται σε όλες τις χώρες, προηγμένες και μη, ενώ η οικονομική κρίση προκαλεί την επιδείνωση του φαινομένου.

Καθημερινά καταγγέλλονται πράξεις κακοποίησης που θίγουν τη σωματική ακεραιότητα της κάθε γυναίκας, το δικαίωμά της στην εργασία, τη δυνατότητά της να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της ως μητέρας και το δικαίωμα να αναπτύσσεται ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα.

Η Περιφέρεια Ηπείρου και η Περιφερειακή Επιτροπή Ισότητας των Φύλων δηλώνει την παρουσία της στον αγώνα κατά της κακοποίησης των γυναικών και στηρίζει κάθε προσπάθεια για την εξάλειψη του φαινομένου.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι λειτουργούν Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, στα Ιωάννινα (τηλ. 2651077449), στην Άρτα (τηλ. 2681077400), και στην Πρέβεζα (τηλ. 2682024444), ενώ στην τηλεφωνική γραμμή SOS15900 παρέχεται 24ωρη ψυχολογική υποστήριξη σε γυναίκες θύματα βίας.

Με αφορμή την 25 Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, η βουλευτής Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ, Όλγα Γεροβασίλη, έκανε την παρακάτω δήλωση: Η βία κατά των γυναικών όχι μόνο δεν εξαλείφεται στα χρόνια που ζούμε, αλλά, αντίθετα, οξύνεται με τεράστιες ψυχολογικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες για τα θύματα, την οικογένεια και τις κοινωνικές σχέσεις.

Έχει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα, που άλλοτε είναι πιο ορατά κι άλλοτε πιο συγκαλυμμένα:
Εκδηλώνεται ως λεκτική, ψυχολογική, συναισθηματική, σωματική, σεξουαλική βία, παρενόχληση και εκφοβισμό.
Ασκείται όταν απολύονται και χτυπιούνται από τα ΜΑΤ οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες, αλλά και όταν μένει ατιμώρητος ο σεξισμός στη δημόσια ζωή και τους θεσμούς, όταν το ναζιστικό μόρφωμα δηλητηριάζει με τις ιδέες του ρατσισμού και του σεξισμού το σώμα της κοινωνίας.
Βρίσκει χώρο μέσα στην οικογένεια ή στο σπίτι, αλλά και στην εργασία, στον δημόσιο χώρο και στην κοινωνία.
Πλήττει όλες τις γυναίκες, ανεξάρτητα από ηλικία, φυλή, εκπαιδευτικό επίπεδο, εργασιακή κατάσταση, εμφάνιση, οικογενειακή κατάσταση.

Όμως, είναι οι άνεργες, οι επισφαλώς εργαζόμενες και γενικά οι φτωχές γυναίκες και οι μετανάστριες που κινδυνεύουν περισσότερο, γιατί αυτές δεν έχουν τη δυνατότητα της οικονομικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής στήριξης ή φοβούνται περισσότερο να μιλήσουν.

Πρέπει να γίνει συνείδηση όλων η αναγκαιότητα να ξεριζωθεί το φαινόμενο της βίας που δηλητηριάζει την κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις. Η πρόληψη και η εξάλειψή του δεν είναι υπόθεση μόνο των γυναικών και των φεμινιστικών κινημάτων, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.

Είναι υποχρέωση όλων να αγωνιστούμε και να εγγυηθούμε την ισότιμη προστασία και το δικαίωμα όλων ανεξαιρέτως των γυναικών, σε ουσιαστικά μέτρα προστασίας, υποστήριξης και αποκατάστασης.

Μακριά από νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, που θεωρούν περιττό το κράτος πρόνοιας, τη δημόσια υγεία και την εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης και αντιμετώπισης του φαινομένου.